ارسل ملاحظاتك

ارسل ملاحظاتك لنا







التهويل في البلاغة العربية: حقيقة أم إدعاء؟

العنوان بلغة أخرى: Hyperboles in Arabic Rhetoric: Fact or Allegation?
Arap Dili Belâgatında Abartı Gerçek Mi Yoksa Iddia Mı?
المصدر: ضاد - مجلة لسانيات العربية وآدابها
الناشر: إيهاب سعيد النجمي
المؤلف الرئيسي: عبدالله، عبدالحليم (مؤلف)
المجلد/العدد: مج3, ع6
محكمة: نعم
الدولة: تركيا
التاريخ الميلادي: 2022
الشهر: أكتوبر
الصفحات: 517 - 538
ISSN: 2718-0468
رقم MD: 1328323
نوع المحتوى: بحوث ومقالات
اللغة: العربية
قواعد المعلومات: AraBase
مواضيع:
كلمات المؤلف المفتاحية:
البلاغة العربية | علم المعاني | التهويل | السياق | معاني الظواهر اللغوية | Arabic Rhetoric | Semantics | Hyperbole | Context | Meanings of Linguistic Phenomena
رابط المحتوى:
صورة الغلاف QR قانون

عدد مرات التحميل

3

حفظ في:
المستخلص: عندما يقرأ الدارس في كتب علم المعاني في البلاغة العربية يستوقفه معنى التهويل في البلاغة العربية، فالنكرة تفيد التهويل، والتعريف يفيد التهويل، وكذلك الأمر في الاسم الموصول، وقل الأمر ذاته في تقديم ما حقه التأخير، وفي استخدام اسم الإشارة، وفي استخدام أدوات الاستفهام، وفي الإبهام... إلخ، فهل حقا كل تلك الظواهر اللغوية تفيد التهويل؟ وهل الأمثلة اللغوية التي ساقها علماء البلاغة أفادت التهويل بسبب الظاهرة اللغوية؟ أم أن التهويل كان مبعثه السياق اللغوي؟ وإذا كان الأمر كذلك فهل كان علماء البلاغة على صواب في رصد تلك الظواهر؟ أم جانبوا الصواب فيها وأضافوا إلى معنى الظواهر اللغوية معنى السياق؟ يسلط هذا البحث الضوء على هذا المعنى ثم يوسع الدائرة بقصد النظر في باقي المعاني بغية الوصول إلى نظرية جديدة في البلاغة العربية.

When a scholar reads references in the semantics domain in Arabic rhetoric, he gets intercepted by the phenomenon of hyperboles (rhetoric exaggeration). It is because denunciation refers to exaggeration. And denial refers to hyperboles, as well as the fact that the relative pronoun refers to the same issue. Similarly, it is reflected in the use of demonstrative nouns, the use of interrogative tools and ambiguity, etc. Research questions attempt to answer the following: do all these linguistic phenomena really serve as hyperboles? Did the linguistic examples cited by rhetoricians benefit from hyperbole because of the language phenomenon? Or did an overstatement occur due to linguistic contextuality? And if so, were the rhetoricians justified in observing these phenomena? Or have they left the truth in it and added the meaning of context to the meaning of linguistic phenomena? This research sheds light on this meaning and then expands the circle to consider the remaining senses in order to reach a new theory in Arabic rhetoric.

Araştırmacı, Arap belâgatindeki meani ilmi kitaplarını okuduğunda, abartma olgusuna takılıp kalır. Çünkü nekre isimler abartmayı ifade eder. Bunu gibi ism-i mevsul, işaret isimlerindeki takdîm ve te’hîr, soru edatlarının kullanımı, belirteçler vb. de aynı manayı bildirir. Peki, tüm bu dilsel fenomenler gerçekten abartmaya yarar mı? Belâgat âlimlerinin aktardıkları dilsel örneklerdil olgusunda abartıyı sağladı mı? Yoksa bu durum dilsel bağlamdan kaynaklanan bir abartı mıydı? Eğer bu durum dilsel bağlamdan kaynaklanıyorsa, belâgat âlimleri bu fenomenleri gözlemlemekte haklı mıydılar? Yoksa hakikati bir kenara bırakıp, dilsel fenomenlerin anlamına bağlamın anlamını mı eklediler? Bu araştırma, bu anlama ışık tutmakta ve diğer anlamları göz önünde bulundurarak Arap Belâgatinde yeni bir teori ortaya koyacak şekilde çemberi genişletmektedir.

ISSN: 2718-0468