ارسل ملاحظاتك

ارسل ملاحظاتك لنا







الرئيسية > השפעת המקאמה הערבית על המקאמה...>الوصف
يجب تسجيل الدخول أولا

השפעת המקאמה הערבית על המקאמה העברית האנדלוסית

العنوان بلغة أخرى: The Influence of the Arabic Maqamah on the Andalusian Hebrew Maqamah
تأثير المقامة العربية على المقامة العبرية الأندلسية
المصدر: مجلة مركز بابل للدراسات الإنسانية
الناشر: جامعة بابل - مركز بابل للدراسات الحضارية والتاريخية
المؤلف الرئيسي: مهدي، بلسم صالح (مؤلف)
المؤلف الرئيسي (الإنجليزية): Mehdi, Balsam Saleh
المجلد/العدد: مج14, ع1
محكمة: نعم
الدولة: العراق
التاريخ الميلادي: 2024
الصفحات: 2795 - 2806
DOI: 10.33843/1152-014-001-113
ISSN: 2227-2895
رقم MD: 1449179
نوع المحتوى: بحوث ومقالات
اللغة: العبرية
قواعد المعلومات: HumanIndex
مواضيع:
الأدب العربي | الأدب العبري | فن المقامات | الأدب الأندلسي
كلمات المؤلف المفتاحية:
المقامة العبرية | المقامة العربية | الحريري | الحريزي | Hebrew Maqama | Arabic Maqama | Al-Hariri | Al-Kharizi
رابط المحتوى:

الناشر لهذه المادة لم يسمح بإتاحتها.
صورة الغلاف QR قانون
حفظ في:
المستخلص: تلقي هذه الدراسة الضوء على جنس أدبي ظهر في القرن الثامن يعرف باسم "المقامة". المقامة أسلوب أدبي من النثر الفني ظهر في المشرق على يد بديع الزمان الهمذاني وحذا حذوه الحريري، وازدهرت المقامة في مختلف البيئات العربية بما فيها الأندلس. وانتشرت المقامة خاصة في زمن ملوك الطوائف في الأندلس. ومقامات الحريري منتشرة ليس فقط في الشرق، بل في الغرب أيضا، وذاع صيتها وانتشرت بشكل كبير. وقد تأثر اليهود في هذه الفترة بأعمال الأدب العربي شعرا ونثرا ولم يتناسوا أهمية اللغة العبرية من خلال التأكيد على أن اللغة العبرية لغة غنية ولها مفردات غنية. كان هدف الحريزي من تجميع المقامات هو إثبات أن اللغة العبرية قادرة على كل ما تستطيع اللغة العربية القيام به. تعود جذور المقامة العبرية إلى التقليد الشعري اليهودي القديم. لكن في العصر الأندلسي اكتسبت المقامة العبرية خصوصية كنوع فني مستقل، حيث تأثرت بالألحان العربية والتأليف الموسيقي الفريد للفن الأندلسي. إن إحياء اللغة العبرية، وخاصة لغة الكتاب المقدس، كان أهم أهداف الحريزي في كتابة مقاماته باللغة العبرية وفي هذا يقول: لقد كتبت هذا الكتاب لإظهار قوة اللغة المقدسة للشعب المقدس). وفعلا كان الحريزي هو ما أراد، فقد أحيا لغته العبرية وأصبح اليهودي الوحيد الذي استطاع أن يكتب خمسين مقاما باللغة العبرية، على غرار المقامة العربية الفصحى. ولعله من المعروف أن اليهود لم يلمسوا الكتابات الأدبية إلا بعد اتصالاتهم بالعرب وبعد إعجابهم بالمراسلات- الشعرية والنثرية، وغيرتهم على لغتهم العبرية، وبدأوا في تقليد الشعر العبري الإيقاعي والمقفى، ونظم الشعر العبري على نفس أساس الشعر العربي.

This study sheds light on a literary genre that appeared in the eighth century known as “Maqama”. The Maqama is a literary style of artistic prose that appeared in the Levant at the hands of Badi al-Zaman al-Hamdhani, and Hariri followed suit. The Maqama flourished in various Arab environments, including Andalusia. The shrine became widespread, especially during the time of the Taifa kings in Andalusia. Hariri’s Maqamat is widespread not only in the East, but also in the West, and has become famous and widely spread. The Jews in this period were influenced by the works of Arabic literature, poetry and prose, and did not forget the importance of the Hebrew language by emphasizing that the Hebrew language is a rich language and has a rich vocabulary. Al-Harizi's goal in compiling Maqamat was to prove that Hebrew language is capable of everything that the Arabic language can do do The roots of the H Andalusian ebrew maqama go back to the ancient Jewish poetic tradition. However, in the era, the Hebrew maqama gained specificity as an independent artistic type, as it was influenced by Arabic melodies and the unique musical composition of Andalusian art. The revival of the Hebrew language, especially the language of the Bible, was Alharizi's most important goal in writing his maqama in Hebrew and in this he says: (I wrote this book to show the power of the holy language of the holy people). Indeed, al-Kharizi was what he wanted, he revived his Hebrew language and became the only Jew who was able to write fifty maqama in Hebrew, similar to the classical Arabic maqama. It is perhaps well known that the Jews did not touch the literary writings until after their contacts with the Arabs and after their admiration for the poetic and prose correspondences, and they envied their Hebrew language, and began to imitate the rhythmic and rhyming Hebrew poetry, and composed Hebrew poetry on the same basis as the Arabic poetry.

המחקר הזה שופך אור על ז'אנר ספרותי הופיע במאה שמונה שנודע "המקאמה". המקאמה היא סגנון ספרותי של פרוזה אמנותית שהופיעה במזרח על ידי בדיע אלזמאן אל המדאני אל חרירי הלך בה כדוגמתו המקאמה התששטה בסביבות ערביתות שונות כוללזו אנדלוסיה. המקאמה התפשטה במיוחד בימי מלכי הכתות באנדלוסיה. המקאמות של אל חרירי נפוצות לא רק במזרח אלא גם במערב ונרחבות במהירות. היהודים בתקופה זו הושפיעו ביצירות הספרות הערבית ושירה ופרוזה כמו הערבית למען הדגישו שו שהשפהעבר ה העבריא שפה עשירה ויש בה א בה אוצר מלים. מטרתו של אלחריזי בחיבור המקאמות היתה להוכיח שהעברית מסוגלת כל מה שהערבית מסוגלת. שורשי המקאמה העברית חוזרים למסורת הפואטית היהודית העתיקה. עם זאת. בעידן האנדלוסיה המקאמה העברית זכתה לספציפיות כסוגה אמנותית עצמאית שכן היא הושפעה ממנגינות ערביות וההרכב המוזיקלי הייחודי של האמנות האנדלוסית. תחיית השפה העברית במיוחד שפת התנ"ך היתה המטרה החשובה ביותר של אלחריזי מכתיבת המקאמה שלו בעברית ובזה הוא אומר: (כתבתי את הספר הזה כדי להראות את כוחה של שפת הקודש של העם הקדוש) ואכן אלחריזי היה מה שהוא רצה. הוא החיה את שפתו העברית והפך ליהודי היחיד שהיה מסוגל לכתוב חמישים מקאמות בעברית בדומה למקאמה הערבית הקלאסית. אולי ידוע היטב שהיהודים לא נגעו בכתבים הספרותיים אלא לאחר מגעיהם עם הערבים ולאחר התפעלותם מההתכתבויות הפואטיות והפרוזאיות והם קנאו בשפתם העברית והחלו לחקות את השירה העברית הקצבית והמחרוזת- וחיברו שירה עברית על בסיס זהה לשירה הערבית.
ISSN: 2227-2895

عناصر مشابهة


© 2024 المنظومة. جميع الحقوق محفوظة.