| المستخلص: |
Abu al-Atâhiyye, a poet who lived in the Abbasid Period, started writing poetry with ghazals. The poet, who later turned to asceticism and preferred such a lifestyle, changed his literary life accordingly. Afterwards, he stopped writing ghazals completely and wrote poems in the style called zühdiyyat. It is possible to see the simplicity that he tried to create in his life with his asceticism, in his language. The poet, who has a plain, simple and fluent style, wrote poems that are easily understood and memorized by the public. In his poems; He frequently dealt with the themes of death, the grave, the afterlife and the end of worldly blessings. He expressed these issues in his plain and simple style and made his poetry even more effective with verses or hadiths when appropriate. In the study in question, allusions and quotations made to verses and hadiths in Abu al-Atâhiyye’s poems were identified and examined.
Abbasi Dönemi’nde yaşamış bir şair olan Ebu’l-Atâhiyye, şiir yazmaya gazel ile başlamıştır. Daha sonra zühde yönelen ve böyle bir hayat tarzını tercih eden şair, edebiyat hayatını da buna bağlı olarak değiştirmiştir. Sonrasında ise tamamen gazel yazmayı bırakıp zühdiyyat denilen tarzda şiirler kaleme almıştır. Zühd ile beraber hayatında oluşturmaya çalıştığı sadeliği, dilinde de görmek mümkün olabilmektedir. Sade, yalın ve akıcı bir üslûba sahip olan şair, halk tarafından kolayca anlaşılan ve ezberlenen şiirler yazmıştır. Şiirlerinde; ölüm, kabir, ahiret ve dünya nimetlerinin son bulması temalarını sıkça işlemiştir. Bu konuları da yine o yalın ve sade tarzı ile dile getirmiş ve yerine göre ayet ya da hadisler ile şiirini daha da etkili bir hale getirmiştir. Söz konusu çalışmada, Ebu’l-Atâhiyye’nin şiirlerinde, ayet ve hadislere yapılan telmih ve iktibaslar tespit edilip incelenmiştir.
|
