| 520 |
|
|
|a أزمة الهوية هي نتاج لفشل الفرد في تحديد هوية معينة، التي تشير إلى عدم القدرة على اختيار المستقبل، كما تنطوي على الإحساس بالاغتراب وعدم الجدوى، وانعدام الهدف واضطراب الشخصية، ومن ثم البحث عن هوية سلبية. أن إلى حدوث أزمة في الهوية الصبارية" من جراء تلك الازدواجية التي تتضمنها تلك الهوية، فالبرغم من الموقف الذي اتخذه "الصباريم" من "الشتات اليهودي"، ورفضه بكل ما فيه، وبأي ذكرى له، إلا أن "الصباريم" قد سلموا بهجرة اليهود من "الشتات" إلى دولتهم، بل كانوا يحتقرون اليهود الذين لم يستغلوا الفرصة لكي يهاجروا إلى فلسطين. فقد رأى جيل "الصابرا" أنه عندما لجأ إلى رفض يهود المنفي"، فإنه بذلك قد رفض الماضي الوحيد الذي يمكن أن تستند إليه هويتهم. إذ لا يمكن إدراك الهوية دون ماض. ويقال أن من صور "الصابرا" الأساسية المتواترة في الأدب الإسرائيلي أنه جيل يتيم لا أب له، طفل أزلي غير قادر على النضوج لأنه لا يتفاعل مع الماضي. ومع أن جيل "الصابرا" يرفض اليهود واليهودية، فإن مشروعه الصهيوني يهدف إلى إنشاء دولة يهودية لحماية اليهود، ولتحقيق الهوية اليهودية والجوهر اليهودي، وعن ذلك أن شرعية وجوده في فلسطين، والأساس الأخلاقي لطرد سكانها، يستندان على أساس يهودي ذو رؤى دينية يهودية مثل الميثاق أو أرض الميعاد. وقد أدى تزايد موجات الهجرة اليهودية الكبيرة من اليهود الناجين من أحداث النازية. وكذلك اليهود الذين هاجروا من البلدان العربية والإسلامية، إلى أن تقل القوة العددية للصباريم" وبضعف تأثيرهم ونفوذهم في الثقافة التي أخذت في التبلور في إسرائيل خلال تلك الفترة. حيث قوضت قيم وعادات الطوائف المختلفة المناخ الإسرائيلي الناشئ، وتم استيعابها لدرجة أنه لم يعد بالإمكان معرفة الجذور الأولى لهذه القيم والعادات. وهنا واجهت الأسس التي وضعها المؤسسون "الصباريم" لبناء الثقافة الإسرائيلية الحديثة محنة قاسية، حيث جرفت أحجار الأساس هذه في طوفان مكونات الثقافة الأقوى منها والتي تمتلك المواجهة الصلبة، لرسوخها في حياة مهاجري البلاد المختلفة التي قدم منها هؤلاء المهاجرون، وذلك قبل أن يتمكن "الصباريم" من البلورة النهائية لثقافتهم ومن ناحية أخرى تمت إزالة مصطلح "عبرى" الذي كان متعارفا عليه في فترة الاستيطان الصهيوني قبل الدولة للتفرقة بين اليهودي الذي يعيش في "الشتات" واليهودي الجديد "ابن البلاد"، وهو مصطلح جرى تداوله على ألسنة أبناء البلاد لوصف واقعهم ووعيهم المنفصلين.
|b An identity crisis is the product of an individual’s failure to define a certain identity which indicates the inability to choose the future, it also involves a sense of alienation and uselessness, lack of purpose, personality disorder, and then the search for a negative identity. It leads to a crisis in the "Al-Sabaria identity" as a result of the duality that this identity contains, despite the position taken by the "Sabarim" regarding the "Jewish diaspora", and rejected it with everything in it, and with any memory of it. However, the "Sabraim" had accepted the emigration of the Jews from the "diaspora" to their state, but they despised the Jews who did not take advantage of the opportunity to immigrate to Palestine. The "Sabra" generation saw that when it resorted to rejecting the "exile" Jews", in so doing, he rejected the only past on which their identity could be based. It is not possible to realize identity without a past. It is said that one of the main images of the "sabra" recurring in Israeli literature is that it is an orphan generation that has no father, an eternal child unable to mature because it does not interact with the past. Although the "Sabra" generation rejects Jews and Judaism, its Zionist project aims to establish a Jewish state to protect the Jews and to achieve the Jewish identity, and the Jewish essence. On that, the legitimacy of his presence in Palestine, and the moral basis for expelling its inhabitants, are based on a Jewish foundation with Jewish religious visions such as the Pact or the Promised Land. The large groups of Jewish immigration resulted from the Jewish survivors of the Nazi events. The same applies to the Jews who emigrated from Arab and Islamic countries, until the numerical strength of the "Sabraim" decreased and their influence and influence on the culture that took shape in Israel during that period. The values and customs of the various communities undermined the emerging Israeli status, and were so assimilated that the first roots of these values and customs could no longer be known. Here, the foundations laid by the founders of the "Sabarim" for building modern Israeli culture faced a severe ordeal, as these foundation stones were swept away in a flood of the components of the culture that are stronger than them and have a solid confrontation, due to their entrenchment in the lives of the immigrants of the different countries from which these immigrants came, before the "Sabarim" could of the final modifying of their culture. On the other hand, the term "Hebrew", which was common to it during the Zionist settlement period before the state, was removed to distinguish between the Jew who lives in the "diaspora" and the new Jew who is "the son of the country". It is a term circulated by the people of the country to describe their separate reality and consciousness.
|d משבר זהות הוא תוצר של כישלון הפרט בהגדרת זהות מסוימת, המתייחס לחוסר היכולת לבחור בעתיד, וכרוך גם בתחושת ניכור וחוסר תועלת, חוסר מטרה, הפרעת אישיות, ולאחר מכן חיפוש אחר זהות שלילית. ב"זהות הצברים" התרחש משבר כתוצאה מהדואליות שכוללת זהות זו, למרות עמדת "הצברים" לגבי "הפזורה היהודית" ודחייתה את כל המצוי בה וכל זיכרון ממנה, עם זאת "הצברים" קיבלו את עלייתם של היהודים מ-"הגולה" למדינתם, אך הם בזו ליהודים שלא ניצלו את ההזדמנות לעלייה לפלסטין. דור ה"צברים" ראה שכאשר פנה לדחות את היהודים ב-"גלות", הוא דחה בכך את העבר היחיד שעליו ניתן לבסס את זהותם. לא ניתן לממש זהות ללא עבר. אומרים שאחת הצורות המרכזייות של ה"צברים" שחוזרות על עצמן בספרות הישראלית הוא שמדובר בדור יתום שאין לו אב, ילד נצחי שאינו מסוגל להתבגר משום שאינו מתקשר עם העבר. אף על פי שדור "סברה" דוחה יהודים ויהדות, פרויקט הציוני שלו נועד להקים מדינה יהודית שתגן על היהודים, ולהשיג זהות יהודית והמהות היהודית, ולשם כך הלגיטימיות של נוכחותה בפלסטין, והבסיס המוסרי על גירוש תושביה, מבוססים על יסוד יהודי בעל חזונות דתיים יהודיים כמו הברית או הארץ המובטחת. גלי ההגירה היהודיים הגדולים נבעו מהניצולים היהודים מהאירועים הנאצים. כך גם לגבי היהודים שעלו מארצות ערב והאסלאם, עד שירד כוחם המספרי של ה"צברים" ונחלשה השפעתם והשפעתם על התרבות שהתגבשה בישראל באותה תקופה. הערכים והמנהגים של הקהילות השונות ערערו את האקלים הישראלי המתהווה, והוטמעו עד כדי כך שלא ניתן היה לדעת עוד את השורשים הראשונים של ערכים ומנהגים אלה. כאן עמדו היסודות שהניחו מייסדי ה"צברים" לבניית התרבות הישראלית המודרנית בפני ייסורים קשים, שכן אבני יסוד אלו נסחפו במבול של מרכיבי התרבות החזקים מהם ובעלי עימות איתן, עקב התבססותם בחיי עולי הארצות השונות מהן באו עולים אלו, לפני שה"צברים" יכלו מהתגבשות הסופית של תרבותם. לעומת זאת, המונח "עברית", שהיה נפוץ לה בתקופת ההתיישבות הציונית לפני המדינה, הוסר כדי להבחין בין היהודי שחי ב"גולה" לבין היהודי החדש "יליד הארץ" , מונח שהופץ על לשונות ילידי הארץ כדי לתאר את מציאותם והכרתם הנפרדים.
|
